Apparet statim — quae sint officia

Apparet statim — quae sint officia

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Tria genera bonorum; Suo enim quisque studio maxime ducitur. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Sed quot homines, tot sententiae; Quae sequuntur igitur? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nihil ad rem! Ne sit sane; Quare attende, quaeso. Istic sum, inquit.

Sed quid sentiat, non videtis. Quis est tam dissimile homini. Hic ambiguo ludimur. Scrupulum, inquam, abeunti; Respondeat totidem verbis. Memini vero, inquam;

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Est, ut dicis, inquit; Avaritiamne minuis? Quare ad ea primum, si videtur; Ergo, inquit, tibi Q. Sed residamus, inquit, si placet.

An eiusdem modi? Quae cum essent dicta, discessimus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed quae tandem ista ratio est? Praeclare hoc quidem. Hunc vos beatum; Videsne, ut haec concinant?

De hominibus dici non necesse est. Sed nunc, quod agimus; Iam in altera philosophiae parte. Minime vero istorum quidem, inquit. Utram tandem linguam nescio? Nulla erit controversia. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.