Omnis enim est natura diligens sui

Omnis enim est natura diligens sui

Paria sunt igitur. Et nemo nimium beatus est; Efficiens dici potest.

Venit ad extremum; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Age sane, inquam. Facillimum id quidem est, inquam. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.

Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quae cum essent dicta, discessimus. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Tu quidem reddes;

Explanetur igitur. Haeret in salebra. Quo tandem modo? Dat enim intervalla et relaxat.

Sedulo, inquam, faciam. Sed quae tandem ista ratio est? Non semper, inquam; Quid nunc honeste dicit? Conferam avum tuum Drusum cum C. Sint ista Graecorum;

Quae duo sunt, unum facit. Duo Reges: constructio interrete. Non potes, nisi retexueris illa. Quis istud possit, inquit, negare? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Pauca mutat vel plura sane; Num quid tale Democritus? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Pauca mutat vel plura sane; Sed haec omittamus;